Pinkpop moet aan nieuwe headliners werken, en Olivia Rodrigo is de richting die ze op mogen gaan. Ze geeft een supervrolijke show met de juiste balans tussen punky rocksongs vol zelfspot, en ballads die een heel veld kunnen betoveren.

Best zin om Muse morgen weer te zien, hoor, en de hitshow van Justin Timberlake was gisteren echt onverwacht leuk. Maar eerlijk: die headliners zijn oud nieuws, ze hebben hun hoogtijdagen ver achter zich liggen, zijn de headliners van het verleden. Of wilde je Timberlake zien door zijn Man In The Woods-album? En verwacht jij dat dat aanstaande Muse-album Absolution en Origin of Symmetry overtreffen? Nee toch?

Zie daar Olivia Rodrigo, de Pinkpop-headliner die er NU toe doet. Ze is pas 22 jaar, de eennajongste Pinkpop-headliner in de recente geschiedenis van het festival (na Neder-EDM-superster Martin Garrix, die 21 was toen hij in 2017 na Justin Bieber de mainstage mocht afsluiten). En Olivia trekt een nog veel jonger publiek, piepjonge meiden die nog op de middelbare school zitten, Faithless hebben moeten doorstaan (schandalig dat The Last Dinner Party niet gewoon op die spot was neergezet!), de hitte trotseerden, vol afgrijzen naar Amyl and the Sniffers keken en best wel enthousiast waren over Joost.

Van al het publiek dat Pinkpop vandaag naar Landgraaf wist te trekken, hoop je toch dat zíj de leukste dag hebben, want zij zijn de toekomst. Veel van hen zullen nu voor het eerst op een groot festival zijn, en als dit voor hen een topdag was, wie weet komen ze dan volgend jaar terug. En nemen ze hun vrienden mee. Stromen ze door naar Lowlands of Down The Rabbit Hole.

Olivia doet er in ieder geval alles aan om hen een topdag te bezorgen. Neem alleen al die eerste vier songs: eerst de pittige rocksongs ‘obsessed’ en ‘ballad of a homeschooled girl’. ‘I'm on the outside of the greatest inside joke, and I hate all my clothes’, pruttelt ze in die laatste, als een modern day Avril Lavigne (wiens ‘Complicated’ ze vroeger coverde). Ze zingt zeker niet perfect, is in deze high energy-liedjes soms buiten adem wanneer ze rondrent of luchtdrumt, maar eigenlijk is het juist wel verfrissend hoe LIVE het is, zeker vergeleken met de perfecte popshows van veel van haar generatiegenoten. Bij die shows voelt het soms alsof je naar een Hollywoodfilm staat te kijken, hier kijken we gewoon naar een echte band. Eentje die er zin in heeft, met allemaal coole chicks die gekke gitaarsolo’s doen, op hun knieën gaan, mee de catwalk op mogen, hun momentjes met Olivia delen en in een ouderwets voorstelrondje ieder even de spotlight pakken.

Olivia Rodrigo op Pinkpop 2025

Olivia Rodrigo op Pinkpop 2025

Na die twee rocksongs vlamt Rodrigo gewoon twee van haar belangrijkste hits. ‘Vampire’, de epische piano-ballad met knallend muzikaal vuurwerk na het tweede refrein. En ‘drivers license', haar debuutsingle en allergrootste hit, een Klasse A-Song die het veld van voor tot achter pakt met z’n Swiftiaanse mega-bridge.

Ja, waar ga je nog naartoe na zo’n sterke start? Godzijdank heeft Olivia Rodrigo op zo’n klein oeuvre (slechts twee albums, en dan nog wat bonustracks) echt een allerjezushoeveelheid anthems gemaakt, en balanceert ze slim tussen de low-energy hits die vooral van haar debuutalbum SOUR komen en wat venijnigere gitaarliedjes (voornamelijk van GUTS). Als je al dat gezaag over haar ex in liedjes als ‘traitor’ of ‘happier’ niet aankan, krijg je gelukkig alweer meteen ‘bad idea right?’ (dat wel aan Wet Leg doet denken?!) of ‘so american’ (‘voor de verandering schreef ik een liedje over verliefd worden!’).

Qua showelementen is het relatief spaarzaam voor zo’n mega-headliner. In de catwalk zit een slimme camera onder een glas geplaatst, waar Olivia af en toe op gaat liggen voor een slim visueel effectje. Er zijn een paar risers waar ze op klimt en in ‘get him back!’ krijgen we opeens alles tegelijk: dan pakt ze een megafoon, klimt ze in een stellage die opeens op de catwalk verschijnt, knalt de confetti én valt er een sterrenregen naar beneden. Dat had ze op zich beter wat meer kunnen uitsmeren over de hele show, want verder moeten we het vooral doen met haar stralende all american persoonlijkheid, met een Disney-smile en vrolijke knipoog.

HET MOMENT:
En dat is genoeg. Fijn is ‘pretty isn’t pretty’ met een scherpe tekst over een verknipt zelfbeeld, grappig is het punky ironische ‘all-american bitch’, over de pijnlijk onmogelijke maatstaf waar vrouwen zich aan moeten meten, geïnspireerd door schrijfster Joan Didion. Het zijn boodschappen die vrolijk en vreugdevol worden gebracht, maar van onschatbare waarde zijn. De vele meiden vooraan staan ze kei- en keihard mee te brullen, en de ouders erachter? Die hoefden zich ook nooit langer dan een liedje te vervelen, en staan met tranen in de ogen alles te filmen.

Setlist

obsessed
ballad of a homeschooled girl
vampire
drivers license
traitor
bad idea right?
love is embarrassing
pretty isn't pretty
happier
enough for you
so american
jealousy, jealousy
favorite crime
deja vu

TOEGIFT:
brutal
all-american bitch
good 4 u
get him back!

Olivia Rodrigo op Pinkpop 2025